Νότα Κυμοθόη "Αγάπη της σιωπής" Ποίηση

 Στην λογοτεχνική εφημερίδα ΝΟΥΜΑΣ και στο τεύχος 171 (Μάρτιος-Απρίλιος 2021) δημοσιεύτηκε η κάτωθι ανέκδοτη Ποίησή μου στη σελίδα 21. Ευγνωμονώ!

Νότα Κυμοθόη

Αγάπη της σιωπής

Ποίηση

Όταν σιωπούσες μέσα μου ήταν όλα ερημιά

Θύμωνα με τη θάλασσα οπού ήτανε κοντά μου

Αυτήν, την κλέφτρα οπού σ΄ έπαιρνε μακριά μου.

Και τώρα, μονάχη μου σε λιμανιού αγκαλιά

κοιτάζω τον ορίζοντα οπού εσύ μακραίνεις...

Κι αυτή εδώ, αδιάφορη κουνιέται και λυγιέται

παίζει με τον άνεμο φλερτάρει με τον ήλιο...

" Θάλασσα, πες μου τώρα εσύ, τι είναι αγάπη;"

Απάντηση δεν έδιναν τα χείλη της τ΄ αλμυρά

και με τους γλάρους έπαιζε ξέγνοιαστα η κυρά.

Κι ήρθε μια ηλιαχτίδα θαμπώνοντας τα μάτια

Πονόψυχη ήταν θαρρώ με θαλπωρή κι είχε καλή ψυχή

για να μη βλέπω εκείνο το καράβι στ΄ ανοιχτά

οπού έφευγες μαζί του εσύ παντοτινά. Εδώ, σιωπή...

Μεγάλη σιωπή, σαν τάφος επάνω από τη γη

κι έμαθα όλη την αλήθεια σε τοπίο νερένιο για εσένα.

Γιατί ήσουν πάντα μια μεγάλη κι αγιάτρευτη πληγή

και της καρδιάς οι κραδασμοί δεν άντεχαν τον πόνο.

Πονούσε άδεια η καρδιά, για την δική σου σιωπή

οπού πλάι μου λαίμαργα ρουφούσες όλη μου την αγάπη.

Μόνη πάντα κι εσύ απών, ενώ ήσουν παρών για να παίρνεις

τη δική μου αγάπη, οπού σαν ήλιος φώτιζε το είναι σου.

Τη θλίψη σου κρατούσε πονεμένη, η σιωπηλή καρδιά.

Ασήκωτη η θλίψη σου όλη εδώ κι εκεί μαύρη συννεφιά.

Μόνον γι΄ αυτό, τη σκόρπισα όλη στη θάλασσα

Αβάσταχτη ήταν στους ώμους του κορμιού μου.

Χλιαρά φιλιά, ανεπίδοτα χάδια, λόγια, λόγια, λόγια

για να με θυμάσαι για πάντα. Να έχει να λέει πολλά

σε κάθε ταξίδι σου με το κύμα της εκεί καθώς βογκά

με το ξέσπασμά της στα πόδια μου εδώ, σσσσσσσ...

Φουρτούνα μεγάλη ήταν ο έρωτάς μας και σιωπή.

Εσύ φευγάτος μακριά σε άλλα μονοπάτια απ΄ την αρχή.

Θα έχεις τώρα συντροφιά εκείνες όλες τις ωραίες στιγμές

οπού ερωτικά πλαγιάζαμε κάποιες νύχτες σκοτεινές

οπού μήτε φεγγάρι είχε ο ουρανός, μήτε άστρου φως, μήτε...

Εγώ γέμιζα συναίσθημα της κάμαρας όλο το κενό

για να έχεις την αγάπη μου κοντά σου ως φυλαχτό,

αλλά εσύ, δεν είχες να δώσεις τίποτα από τον έσω εαυτό

παρά μονάχα ερημιά και μεγάλη σιωπή σε κύκλους καπνών

από τσιγάρα σου που καίγανε συνεχώς με σιωπές

αφήνοντας σ΄ εμένα μόνον πόνο βαθύ κι ερωτηματικά.

Αυτό είχες να δώσεις. Αυτό άφησες. Σιωπές πολλές-πολλές.

Ω! Αγάπη της σιωπής, δίχως να φυτρώνει τίποτα ποτέ!

Σε αφήνω απόψε στης θάλασσας την αγκαλιά παντοτινά

την ώρα οπού ένας γρύλος καλούσε το ταίρι του ερωτικά

όταν σωνόταν το φεγγάρι και σκοτείνιαζε ο ουρανός

σε άφησα από το είναι μου κι αλάφρωσε η καρδιά!

Δεν είπε η θάλασσα τίποτα, καθώς μέσα της βουλιάζεις

Θα έχει ίσως για όσους πληγώνουν, πολλά να πει

με τ΄ ατέλειωτα μουγκρητά της σε όποιον βρει

Μια συλλαβή, έναν ήχο με αυτό το σσσσσσσσσ...

Οπού, όταν αμέριμνα έρχεται στ΄ αυτιά σου

εκείνη νομίζεις πως σου λέει να σωπάσεις κι εσύ

ξεχνάς πόνους κι ας ακούς τ΄ ατέλειωτα μουγκρητά της

και τους ήρεμους ή άγριους παφλασμούς της στην ακτή,

απολαμβάνεις πάντα τους αφρούς της ανυποψίαστα

για όλα όσα εντός της άφθονα δάκρυα έχουν θρυμματιστεί.

Αγάπη σιωπής και τι να πεις, πως να το πεις;

Μήτε δάκρυ άλλο, μήτε στεναγμό, μήτε τίποτα...

Η αγάπη σου ένα κενό σαν τ΄ άδεια κοχύλια στο γιαλό

 Νότα Κυμοθόη Λογοτέχνης και Εικαστικός

Νότα Κυμοθόη "Αγάπη της σιωπής" Ποίηση© Νότα Κυμοθόη

(Ευχαριστώ και τον Όμιλο Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων για την ενημέρωση των μελών για τη δημοσίευση της ανέκδοτης αυτής Ποίησής μου στην λογοτεχνική εφημερίδα ΝΟΥΜΑΣ)